Hello mensen,
Deze stond nog als concept opgeslagen, dus hebben jullie nog tegoed..
Onlangs was ik op een sollicitatie en ze vroegen of ik LibraryThing kon uitleggen. Ik had het al eens gehoord in de les, maar ik was natuurlijk vergeten wat het was! Tot nu dus, verdorie, had ik er maar eerder naar gekeken! (ben tweede geëindigd op de sollicitatie, maar conclusie ze vragen er echt wel naar blijkbaar!)
Persoonlijk is LibraryThing niet meteen iets voor mij. Maar ik denk dat dat meer aan het feit ligt dat ik momenteel niet in een bibliotheek werk. Op zich vind ik het wel geweldig, maar ik weet gewoon dat ik het niet zou opvolgen. Dan ga ik eerder facebooken ofzo.
Ik heb een boek van Milan Kundera en een van Alain De Botton in mijn boekenlijst opgenomen. Het zijn best populaire boeken. Dat weet ik zo, maar er staan ook veel recensies in, respectievelijk: 28 en 131. Verder zijn er nog andere getallen opgegeven onder ´populariteit´ en ´aanhalingen´ bijvoorbeeld. Maar die gegevens kan ik nu nog niet goed interpreteren, omdat ik nog geen referenties ken.
In mijn blog heb ik ook een widget gezet, dat maakt het meteen al veel leuker en professioneler.
Voor de bibliotheek is het wel duidelijk dat dit veel kan betekenen. Als je van het bibliotheeksysteem een link kunt maken naar LibraryThing haal je ongelofelijk veel informatie naar binnen. De voorbeelden uit de cursus vond ik verhelderend en zou ik zelf ook voorstellen voor de bibliotheek.
Hier is mijn link
http://www.librarything.nl/home/Karen.Andree
Groeten!
Karen
maandag 21 januari 2013
Aan alle medebloggers
Hi,
Zoals jullie misschien hebben gezien, ben ik maar heel laat in gang geschoten met bloggen. Ik heb een dochtertje van 8 maanden en intussen ben ik nog nooit zo vaak ziek geweest in mijn leven!
Ook van het graduaat heb ik een vak moeten laten vallen, helaas.
Daarom ook dat er nog amper opmerkingen zijn op jullie blogs, maar dat hoop ik nog wat in te halen. De blogs blijven toch online hoop ik.
Aan onze docent bedankt: omdat de cursus heel to the point is, heb ik in korte tijd toch nog veel kunnen doen!
Groetjes en keep blogging !
Karen
Zoals jullie misschien hebben gezien, ben ik maar heel laat in gang geschoten met bloggen. Ik heb een dochtertje van 8 maanden en intussen ben ik nog nooit zo vaak ziek geweest in mijn leven!
Ook van het graduaat heb ik een vak moeten laten vallen, helaas.
Daarom ook dat er nog amper opmerkingen zijn op jullie blogs, maar dat hoop ik nog wat in te halen. De blogs blijven toch online hoop ik.
Aan onze docent bedankt: omdat de cursus heel to the point is, heb ik in korte tijd toch nog veel kunnen doen!
Groetjes en keep blogging !
Karen
Bibliotheek 2.0
Dag bloggers,
Ik ben op volgend inspirerend artikel gestoten. Het gaat wel
niet alleen of specifiek over Bibliotheek 2.0, maar het heeft er zeker mee te
maken:
Dit zijn enkele visieteksten over de openbare bibliotheek in
Nederland, meer specifiek hoe die eruit moet zien over vijf jaar.
De schrijver heeft opgemerkt dat er een andere leescultuur is ontstaan. Vaak komt er een bestseller op de markt waar de bibliotheek niet kan volgen wat betreft het aantal aanvragen. Eigenlijk is dit de voornaamste functie van de bib, maar het loopt hier dus spaak omdat de bibliotheek nooit zoveel exemplaren kan aanschaffen als dat er vraag naar is. Maar wij, de lezers zoals u en ik, hebben de boeken wel in onze boekenkast staan. Waarom wordt er niet meer ingezet op uitleen tussen de gebruikers? De bibliotheek kan dan als platform dienen voor de gebruikers die met elkaar in contact willen komen.
Wat heeft dit te maken met bibliotheek 2.0 en waarom heb ik het dan gekozen?
Het was mij opgevallen gedurende dit leertraject dat je in teksten vaak onenigheid ziet over de definitie en betekenis van bibliotheek 2.0. Zie onderstaande citaat uit onze cursus (Ook bij ´Mijn insziens´ had ik daar over gelezen , maar helaas kan ik het artikel met de beste wil van de wereld niet meer traceren).
Heeft dit wel of niet (enkel) betrekking op het web? Is de bib maar recentelijk 2.0 geworden? In het artikel zie ik een mooi samensmelten van de ´digitale 2.0´ en een als het ware ´niet digitale 2.0´. De bibliotheek zou platform op het web kunnen worden, maar nu zouden de lezers ook boeken aan elkaar kunnen uitlenen! Als dat geen 2.0 is! Zo begrijp ik helemaal wat bedoelt wordt met dit 2.0 bewustzijn. Of hoe de bibliotheek zijn 2.0 tools kan inzetten om 2.0 handelingen te sponsoren! Zo, en dan moet nu niet meer gediscussieerd worden over de definitie: 2.0 is IN!
Gekscherend krijgen ook andere branches weleens het label 2.0 opgeplakt wanneer er klantgerichter gewerkt gaat worden: politie 2.0, ambtenaar 2.0, archivaris 2.0, leerkracht 2.0 en ga zo maar door. Kernpunt is dat 2.0 ruimte biedt aan gebruikers om mee te werken aan en teparticiperen in de verdere ontwikkeling van bestaande en nieuwe diensten, zowel online als in de echte wereld.De moderne bibliotheek is niet alleen een bibliotheek waar gebruikers naartoe gaan (zowel online als in de echte wereld), maar zal ook diensten aanbieden op de (virtuele) plaatsen waar de gebruikers zijn. Daarbij maakt de moderne bibliotheek gebruik van de web 2.0 tools waarmee sommige van die gebruikers al vertrouwd zijn.
Velen redeneren dat bibliotheek 2.0 meer is dan alleen een term om nieuwe web 2.0 technologieën in een bibliotheeksetting te plaatsen. Het is ook een bepaald bewustzijn van de (digitale) veranderingen om ons heen en voor de wil om daar actief in mee te gaan.Anderen vinden dan weer dat de bibliotheek altijd al 2.0 is geweest: samenwerkend, publieksvriendelijk en gastvrij.
Mijn
verdere mening over Bibliotheek 2.0...
Het is
fantastisch dat er zoveel mogelijkheden, of web tools zijn, die effectief door
veel mensen gebruikt worden. Ik vind dat de bibliotheek daar zijn verantwoordelijkheid
moet opnemen en gebruik moet maken van deze middelen. De moeilijkheid is
misschien het vinden en toepassen van de meest geschikte middelen. Want
toegegeven, er is een overload, de ene link leidt naar de andere, het ene idee
naar het andere... je hebt meer lokale toepassingen en meer globale... Een
andere opmerking is dat ik denk dat vooral de jonge en ervaren mensen, of
degenen die bij de pinken zijn, snel weg kunnen met de toepassingen. Komt er
geen grote digitale kloof tussen verschillende doelgroepen? En moeten
werknemers ICT´ers worden? Bij de vragen in de cursus welke toepassingen we
voor de bibliotheek kunnen maken heb ik toch vaak een minderwaardigheidscomplex.
Meestal zijn mijn ideeën
afkooksels, of voorgekauwd, of een andere vorm van...
Ik merk ook
dat ik moet wennen aan de interfaces, met alle icoontjes, linken, kleuren, foto´s,
zoekvelden, noem maar op. Ik heb meermaals gedacht dat ik autistisch ben! Of
oud aan het worden. Gelukkige merkte ik wel verbetering naarmate de ik er intensiever mee bezig was.
Groetjes en tot morgen!
Karen
Ps Een leuk extraatje in het artikel is dat 25 tinten grijs erin vermeld wordt, dit kon ik ook niet laten liggen. Eum, niet dat ik het boek al gelezen heb eerlijk gezegd...
Nog dingen
Hi, bloggers,
Bij het zoeken naar web 2.0 toepassingen stootte ik op iets
bizar: private social networking. Met als voorbeeld:
Het is een beetje het tegenovergestelde van wat we hier in
de cursus gezien hebben, namelijk alles open gooien. Maar je hebt dus ook
toepassingen voor in gesloten kring of een specifiek doelgroep. In dit geval de
eigen familie. Je kan foto´s uploaden, bloggen, chatten, en een heuse stamboom
opzetten.
Nu ik weet eigenlijk niet goed wat ik daarvan moet vinden.
Ik vraag me af of hier behoefte aan is, of dat zoiets gedoemd is om te
verdwijnen.
Enerzijds, tussen alle toepassingen, waarom zou je deze nog
kiezen? Voor alle familieleden zal dit waarschijnlijk niet de belangrijkste
toepassing zijn, wegens zijn beperktheid in personen (nml alleen de eigen familie).
Dus zo´n site geraakt misschien gauw verwaarloosd of verouderd.
Anderzijds kan dit voor bepaalde doelgroepen wel interessant
zijn, denken we aan kinderen die hun familieleden leren kennen. In mijn geval
heb ik veel familieleden in het buitenland. De band geraakt soms verbroken.
Misschien kan dergelijke site helpen? Of een vaak voorkomend probleem denk ik
althans: hoe worden oma en opa betrokken, of gewoon mensen die weinig over
computers weten, bij de sociale activiteiten en het uitwisselen over informatie?
Het kan helpen moesten deze ingewijd worden in een enkele
site waar ze alles vinden over de familie. Of waar gewerkt wordt via foto´s van
mensen. Interessant is ook beide families in zo´n applicatie op te nemen
misschien nog meer sympathie, meer begrip en meer informatie over elkaar?
Enkele leuke ideeën die ik niet meteen kan gebruiken voor de
bibliotheek: prikborden met informatie wie wat heeft uitgeleend,
verlanglijstjes voor de feestdagen, agenda om op te passen voor de
kleinkinderen, doodles voor evenementen, wiki´s voor taakverdelingen op deze
evenementen...Mijn schoonfamilie woont in Nederland en ik merk dat het vaak een
gedoe is om iets te organiseren.
Of om het nog wat uit te breiden. Misschien is een analoge
applicatie wel nuttig om te gebruiken in grote bedrijven, waar je collega´s als
een soort hiërarchische tree worden voorgesteld. Dit is wel vooral interessant
bij bedrijven met zekere grootte waar toch samenwerking vereist wordt. Het is bijvoorbeeld
niet altijd gemakkelijk om meteen de persoon te vinden die je nodig hebt.
Bovendien versterkt dit de band tussen de collega´s omdat iedereen zijn
zichtbare functie heeft. Iemand andere ideeën die meer bruikbaar zijn in de
informatiewereld?
...of misschien ga ik hier nu veel te ver hierin...
Bye,
Karen
Sociale catalogi
Hi dag bloggers,
My discoveries vond ik in tegenstelling tot andere applicaties heel gebruiksvriendelijk. Integenstelling tot LibraryThing bijvoorbeeld, daar moet ik nog wat oefenen. En het leuke was dat ik commentaar kon geven op een boek waar nog geen commentaar bij stond, vrij gespecialiseerd, dus een beetje verweesd op het net en in de bib. En exact dit is de bedoeling van My discoveries, vermoed ik. Bovendien uitgegeven door een vriend van mij. Een vette vijf sterren! (terecht hoor). Ik heb het wel nog niet op de site gezien, dus ik hoop dat de informatie nog gepubliceerd moet worden, anders heb ik iets fout gedaan. Bovendien is het me nog niet echt duidelijk hoe ik de lijst gepubliceerd krijg, ik kreeg een foutmelding. Ook loopt er blijkbaar iets mis met mijn tags. Mijn trefwoord tussen dubbele aanhalingstekens wordt uit elkaar getrokken.
http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Deborah-Waite/Solomon-Islands-art-the-Conru-collection/Boek?itemid=|library/marc/vlacc|7207870
Ik zou zeker als bibliotheek zoveel mogelijk tags toekennen, vooral aan de werken die zich effectief in een filiaal bevinden. Uiteindelijk moet je als werknemer ook trachten de eigen winkel te verfraaien. Eigen werken in de verf zetten kan hier een rol spelen.
Misschien bestaat het al, maar een idee is om lezers een persoonlijke uitnodiging te sturen om een recensie toe te voegen? Zo kunnen hiaten opgevuld worden en eventueel minder populaire boeken en werken toch hun plaats opeisen. Want ik vraag me af of minder populaire werken wel helemaal kunnen meespelen op lokaal niveau. Het zou jammer zijn dat sommige werken alsnog voortijdig afgevoerd worden. Daarvoor is een koppeling met LibraryThing waarschijnlijk nuttig. Eventueel uitnodigingen vanuit de bibliotheek zelf sturen om een boek te lezen lijkt me ook wat.
Een nadeel aan deze sociale catalogi is misschien dat bepaalde segmenten van de maatschappij helemaal buitengesloten worden. Mensen zonder pc, ouderen,...Daarom dat ik het laatste puntje 10 bij de trends belangrijk vind: waar blijft de dienstverlening? Vergeet de core business niet van de bibliotheek. Een focus punt is misschien nadenken hoe we speciale doelgroepen beter kunnen betrekken, net zoals bij de fysieke bibliotheek.
Tot het volgende berichtje!
Karen
My discoveries vond ik in tegenstelling tot andere applicaties heel gebruiksvriendelijk. Integenstelling tot LibraryThing bijvoorbeeld, daar moet ik nog wat oefenen. En het leuke was dat ik commentaar kon geven op een boek waar nog geen commentaar bij stond, vrij gespecialiseerd, dus een beetje verweesd op het net en in de bib. En exact dit is de bedoeling van My discoveries, vermoed ik. Bovendien uitgegeven door een vriend van mij. Een vette vijf sterren! (terecht hoor). Ik heb het wel nog niet op de site gezien, dus ik hoop dat de informatie nog gepubliceerd moet worden, anders heb ik iets fout gedaan. Bovendien is het me nog niet echt duidelijk hoe ik de lijst gepubliceerd krijg, ik kreeg een foutmelding. Ook loopt er blijkbaar iets mis met mijn tags. Mijn trefwoord tussen dubbele aanhalingstekens wordt uit elkaar getrokken.
http://zoeken.bibliotheek.be/detail/Deborah-Waite/Solomon-Islands-art-the-Conru-collection/Boek?itemid=|library/marc/vlacc|7207870
Misschien bestaat het al, maar een idee is om lezers een persoonlijke uitnodiging te sturen om een recensie toe te voegen? Zo kunnen hiaten opgevuld worden en eventueel minder populaire boeken en werken toch hun plaats opeisen. Want ik vraag me af of minder populaire werken wel helemaal kunnen meespelen op lokaal niveau. Het zou jammer zijn dat sommige werken alsnog voortijdig afgevoerd worden. Daarvoor is een koppeling met LibraryThing waarschijnlijk nuttig. Eventueel uitnodigingen vanuit de bibliotheek zelf sturen om een boek te lezen lijkt me ook wat.
Een nadeel aan deze sociale catalogi is misschien dat bepaalde segmenten van de maatschappij helemaal buitengesloten worden. Mensen zonder pc, ouderen,...Daarom dat ik het laatste puntje 10 bij de trends belangrijk vind: waar blijft de dienstverlening? Vergeet de core business niet van de bibliotheek. Een focus punt is misschien nadenken hoe we speciale doelgroepen beter kunnen betrekken, net zoals bij de fysieke bibliotheek.
Tot het volgende berichtje!
Karen
zondag 20 januari 2013
Youtube
Hi iedereen!
Youtube kende ik al, Vimeo nog niet. Sommige bibliotheken kiezen voor Vimeo, andere voor youtube. Het is me nog niet helemaal duidelijk waarom.
Zelf surf ik vooral om muziekvideo´s te zien, of eventueel grappige filmpjes die verspreid worden door mijn vrienden, vaak via facebook.
Er zijn veel filmpjes te bekijken, maar soms lijken ze me nogal alledaags. In een wereld van overaanbod is dit niet abnormaal vrees ik?
De filmpjes met aanwinsten zijn wel tof, maar ik vraag me af of ze nuttig zijn. In principe is dit toch maar alleen aantrekkelijk voor wie op covers afgaat, of wie al op de hoogte is van het bestaan van het boek? Interessanter zou zijn dat je een soort ´leesconsulent´ aan het werk zet. Misschien met boekvoorstellingen, korte recensies of uitleggen waarom de bibliotheek dit boek heeft aangekocht? Het lijkt me wel arbeidsintensief, maar ook wel fun.
Hieronder mijn youtube-fragmentje
Ik heb gezocht op ´bibliotheek´ en dan gefilterd op tijd, want ik kwam veel oude filmpjes tegen. Eigenlijk is het eerder iets commercieels dan van een openbare bib, maar ik vond het wel leuk dat de doelgroep eens anders was.
Podcasts en screencasts
Hi collega´s,
Ik had al gehoord van het woord podcast, maar geen idee wat het was.
Mogelijkheden voor de bibliotheek: natuurlijk de voorleessessies opnemen en eventueel interviews van de mensen die het hebben bijgewoond. Voorgelezen poëzie heeft toch dat ietsje meer, vooral voor het publiek dat dit redelijk ontoegankelijk vindt.
Podcasts zijn voorts ideaal ter vervanging van cd´s of radio in de auto of op de trein. Stiekem lijkt het me ook nuttig om praatsessies van de proffen aan de universiteit op te nemen en af te spelen, zodat je zo min mogelijk in de boeken moet zitten ploeteren. Maar ik weet niet of dit moeilijk of gemakkelijk is. Je moet immers de persoon in een microfoon laten praten. Het is ook een ideaal complement voor de daisyboeken, dus waarom niet aanbieden in de bibliotheek onder deze sectie?
Wat screencasts betreft, dit had ik wel eens opgemerkt op de Gent site, maar ik besefte niet dat het te doen is om dit zelf te maken. Ook de online cursussen van VDAB werken met dit principe (excel, acces, word,...). Ik zie vooral intern mogelijkheden. Organisaties kampen bijvoorbeeld vaak met dezelfde computerproblemen, die soms heel gemakkelijk op te lossen zijn. Ik moet altijd googelen voor computerproblemen, maar je komt vaak op onduidelijk fora terecht. Met doelgerichte tags moet je hier toch openbare filmpjes van kunnen maken. Of vaak moeten er op het werk toepassingen aangeleerd worden...
Didactisch gezien zou het misschien een goed idee zijn om leerlingen voor de les Nederlands dergelijke podcasts of screencasts te laten maken. De bibliotheek zelf kiest de leukste podcast en de winnende leerling krijgt iets van de bibliotheek bijv gratis dvds uitlenen'). Zo leren de leerlingen de bib kennen en de bibliotheek heeft werkuren uitgespaard.
Groeten
Karen
Ik had al gehoord van het woord podcast, maar geen idee wat het was.
Mogelijkheden voor de bibliotheek: natuurlijk de voorleessessies opnemen en eventueel interviews van de mensen die het hebben bijgewoond. Voorgelezen poëzie heeft toch dat ietsje meer, vooral voor het publiek dat dit redelijk ontoegankelijk vindt.
Podcasts zijn voorts ideaal ter vervanging van cd´s of radio in de auto of op de trein. Stiekem lijkt het me ook nuttig om praatsessies van de proffen aan de universiteit op te nemen en af te spelen, zodat je zo min mogelijk in de boeken moet zitten ploeteren. Maar ik weet niet of dit moeilijk of gemakkelijk is. Je moet immers de persoon in een microfoon laten praten. Het is ook een ideaal complement voor de daisyboeken, dus waarom niet aanbieden in de bibliotheek onder deze sectie?
Wat screencasts betreft, dit had ik wel eens opgemerkt op de Gent site, maar ik besefte niet dat het te doen is om dit zelf te maken. Ook de online cursussen van VDAB werken met dit principe (excel, acces, word,...). Ik zie vooral intern mogelijkheden. Organisaties kampen bijvoorbeeld vaak met dezelfde computerproblemen, die soms heel gemakkelijk op te lossen zijn. Ik moet altijd googelen voor computerproblemen, maar je komt vaak op onduidelijk fora terecht. Met doelgerichte tags moet je hier toch openbare filmpjes van kunnen maken. Of vaak moeten er op het werk toepassingen aangeleerd worden...
Didactisch gezien zou het misschien een goed idee zijn om leerlingen voor de les Nederlands dergelijke podcasts of screencasts te laten maken. De bibliotheek zelf kiest de leukste podcast en de winnende leerling krijgt iets van de bibliotheek bijv gratis dvds uitlenen'). Zo leren de leerlingen de bib kennen en de bibliotheek heeft werkuren uitgespaard.
Groeten
Karen
IM
Hallo folks!
Ik kan mij nog herinneren toen ICQ zijn intrede deed toen ik studeerde. Al mijn kotgenoten op de studentenhome hadden ineens ICQ! Ik vermoed dat het gewoon leuk was, omdat je niet alleen was tijdens het blokken. Daaraan gekoppeld speelden we het spel worms, een soort tetris waarbij je samen speelt met een tegenstander en elkaars muurtjes probeert te slopen met dynamietstaven:).
Van de ene dag op de andere zat iedereen op msn messenger, alhoewel ik de lay out van ICQ leuker vond (met de bloemicoontjes).
Ik denk dat het nu ook een beetje het geval is met facebook? Zelf chat ik altijd via fb, door deze cursus is wel het besef gekomen dat ik nog aangemeld ben bij messenger.
Het doet je wel beseffen dat de sociale media best wel vergankelijk zijn. Misschien niet omdat ze voorbijgestreefd zijn, maar omdat de massa een keuze maakt.
Chatten voor de bibliotheek...
Eigenlijk vind ik het idee een beetje vreemd. Chatberichten lijken me alleen interessant met een persoon, en niet zozeer een organisatie. Deze problematiek wordt nog sterker benadrukt met twitter (zie artikel van informatiespecialist, ding 13). Een chatbericht heeft voor mij iets heel persoonlijk. Is die behoefte er wel om met de professionals te chatten? Voor complexere vragen vind ik email aangenamer, omdat er de responstijd is. Goed, die loopt soms wat uit de hand, maar zo krijgt iemand wel de ruimte om iets goed uit te leggen of over na te denken. Is het iets dringend, lijkt bellen mij meer aangewezen. Je krijgt altijd op het juiste moment de persoon aan de lijn die je moet spreken. Je moet niet gericht uitvinden of je wel met de juiste persoon chat (tenzij het chatten zo evolueert dat iedereen altijd kan chatten natuurlijk). Aan de telefoon blijft via het gesprek toch een professionele afstand die ook aangenaam kan zijn. Dat kan misschien liggen aan het feit dat we de code kennen met spreektaal. Bij chat is dit vooralsnog moelijker (omdat dit nieuw is?). Zo twijfel ik vaak aan het gebruik van emoticons in emails en chatsessies. Zelfs onder vrienden is er verdeeldheid: bijv met :p. Sommigen gebruiken dit continue, anderen vinden het irritant.
Anderzijds, onder andere omstandigheden gebeurt de omgekeerde beweging of wordt toch het omgekeerde nagestreeft. In grote bedrijven zie je vaak de CEO of een van de onderbazen chatsessies houden met werknemers. De chat lijkt me hier een vermenselijking of verpersoonlijking te zijn van vaststaande feiten.
Bibliotheken kunnen dan weer wel chatsessies organiseren waarbij die persoonlijke toets net wel van belang is (bijvoorbeeld tussen een jeugdauteur en kinderen). Dus eerder chatsessies als activiteit dan als informatiebemiddelaar.
Twitter vond ik in het begin iets dwaas. Iemand zegt iets en een bende volgers leest het. Net alsof de kloof tussen ´mensen die iets te zeggen hebben en mensen die niets te zeggen hebben´ groter moet worden. Als ik de tweets van de dag in metro lees, denk ik vaak ´dat kan me nu helemaal niets schelen´. Of zoals Eva het in de cursus verwoordt met ´invloedrijke twitteraars´.
Een argument is natuurlijk dat je mensen moet volgen in je eigen interessesfeer. Intussen door voorbeelden uit de cursus te bekijken snap ik het aantrekkelijke er wel van. Zelf twitteren en tweets volgen zit er evenwel nog niet in.
Aankondigingen door een bibliotheek lijken me anderzijds wel nuttig. Dit komt vooral door het ´catchy aspect´ en het feit dat mensen graag over alles als eerste op de hoogte zijn. Dan kunnen ze het lekker doorvertellen! Doen dus!
Veel groetjes
Karen
Ik kan mij nog herinneren toen ICQ zijn intrede deed toen ik studeerde. Al mijn kotgenoten op de studentenhome hadden ineens ICQ! Ik vermoed dat het gewoon leuk was, omdat je niet alleen was tijdens het blokken. Daaraan gekoppeld speelden we het spel worms, een soort tetris waarbij je samen speelt met een tegenstander en elkaars muurtjes probeert te slopen met dynamietstaven:).
Van de ene dag op de andere zat iedereen op msn messenger, alhoewel ik de lay out van ICQ leuker vond (met de bloemicoontjes).
Ik denk dat het nu ook een beetje het geval is met facebook? Zelf chat ik altijd via fb, door deze cursus is wel het besef gekomen dat ik nog aangemeld ben bij messenger.
Het doet je wel beseffen dat de sociale media best wel vergankelijk zijn. Misschien niet omdat ze voorbijgestreefd zijn, maar omdat de massa een keuze maakt.
Chatten voor de bibliotheek...
Eigenlijk vind ik het idee een beetje vreemd. Chatberichten lijken me alleen interessant met een persoon, en niet zozeer een organisatie. Deze problematiek wordt nog sterker benadrukt met twitter (zie artikel van informatiespecialist, ding 13). Een chatbericht heeft voor mij iets heel persoonlijk. Is die behoefte er wel om met de professionals te chatten? Voor complexere vragen vind ik email aangenamer, omdat er de responstijd is. Goed, die loopt soms wat uit de hand, maar zo krijgt iemand wel de ruimte om iets goed uit te leggen of over na te denken. Is het iets dringend, lijkt bellen mij meer aangewezen. Je krijgt altijd op het juiste moment de persoon aan de lijn die je moet spreken. Je moet niet gericht uitvinden of je wel met de juiste persoon chat (tenzij het chatten zo evolueert dat iedereen altijd kan chatten natuurlijk). Aan de telefoon blijft via het gesprek toch een professionele afstand die ook aangenaam kan zijn. Dat kan misschien liggen aan het feit dat we de code kennen met spreektaal. Bij chat is dit vooralsnog moelijker (omdat dit nieuw is?). Zo twijfel ik vaak aan het gebruik van emoticons in emails en chatsessies. Zelfs onder vrienden is er verdeeldheid: bijv met :p. Sommigen gebruiken dit continue, anderen vinden het irritant.
Anderzijds, onder andere omstandigheden gebeurt de omgekeerde beweging of wordt toch het omgekeerde nagestreeft. In grote bedrijven zie je vaak de CEO of een van de onderbazen chatsessies houden met werknemers. De chat lijkt me hier een vermenselijking of verpersoonlijking te zijn van vaststaande feiten.
Bibliotheken kunnen dan weer wel chatsessies organiseren waarbij die persoonlijke toets net wel van belang is (bijvoorbeeld tussen een jeugdauteur en kinderen). Dus eerder chatsessies als activiteit dan als informatiebemiddelaar.
Twitter vond ik in het begin iets dwaas. Iemand zegt iets en een bende volgers leest het. Net alsof de kloof tussen ´mensen die iets te zeggen hebben en mensen die niets te zeggen hebben´ groter moet worden. Als ik de tweets van de dag in metro lees, denk ik vaak ´dat kan me nu helemaal niets schelen´. Of zoals Eva het in de cursus verwoordt met ´invloedrijke twitteraars´.
Een argument is natuurlijk dat je mensen moet volgen in je eigen interessesfeer. Intussen door voorbeelden uit de cursus te bekijken snap ik het aantrekkelijke er wel van. Zelf twitteren en tweets volgen zit er evenwel nog niet in.
Aankondigingen door een bibliotheek lijken me anderzijds wel nuttig. Dit komt vooral door het ´catchy aspect´ en het feit dat mensen graag over alles als eerste op de hoogte zijn. Dan kunnen ze het lekker doorvertellen! Doen dus!
Veel groetjes
Karen
zaterdag 19 januari 2013
Hello iedereen,
Ik zit op facebook sinds 2009 en het is het sociaal medium dat ik het meest gebruik. Ik check het zelfs dagelijks. Ik vind het handig dat ik zowel berichtjes kan posten, een soortgelijk email versturen, chatten en checken wat mijn vrienden zoal uitspoken. Meestal in een korte tijd, wat ik belangrijk vind.
Daarnaast oogt het ook nog eens aantrekkelijk, al moet ik toegeven dat het soms nogal druk en vol is. Soms moet ik even wennen aan facebookveranderingen (mijn authistische ik? Of hebben anderen dit ook?.). Over het algemeen vind ik alle sociale media pagina´s redelijk chaotisch, maar dat kan ook aan mijn tekort aan kennis liggen.
Daarnaast ben ik ook (een niet erg actief) beheerder van een pagina. Meestal gebruiken we dit om een evenement aan te kondigen. Tegenwoordig moet elke organisatie een facebookpagina hebben. Als je geen pagina hebt, besta je als het ware niet. Het is een onmisbare visitekaart. Het is me opgevallen dat je mits een kleine investering in een pagina, je veel reacties kan krijgen. Zeker als de pagina levend is.
Zelf surf ik eerder zelden gericht naar pagina´s van organisaties of bibliotheken. Meestal ben ik op zoek naar informatie (openingsuren en dergelijke) en dan vind ik de berichten op het prikbord of andere zaken daarrond te afleidend.
Ik ben wel dankbaar voor de uitnodigingen voor allerlei activiteiten, verzonden via fb, die meestal aansluiten bij mijn interesses. Wanneer ik deze ervaring doortrek zie ik hierin de mogelijkheden voor fb voor de organisatie of bibliotheek. Vooral het aankondigen van activiteiten en evenementen. Super handig is dat je kan zien welke vrienden er niet, wel of misschien aanwezig zullen zijn. Twijfelaars worden zo soms over de streep getrokken waardoor je meer bezoekers aantrekt.
De link van de facebook inspiratiegids zit in mijn delicious, moet ik nog eens uitpluizen, wie weet onderschat ik dit nog schromelijk!
Karen
Ik zit op facebook sinds 2009 en het is het sociaal medium dat ik het meest gebruik. Ik check het zelfs dagelijks. Ik vind het handig dat ik zowel berichtjes kan posten, een soortgelijk email versturen, chatten en checken wat mijn vrienden zoal uitspoken. Meestal in een korte tijd, wat ik belangrijk vind.
Daarnaast oogt het ook nog eens aantrekkelijk, al moet ik toegeven dat het soms nogal druk en vol is. Soms moet ik even wennen aan facebookveranderingen (mijn authistische ik? Of hebben anderen dit ook?.). Over het algemeen vind ik alle sociale media pagina´s redelijk chaotisch, maar dat kan ook aan mijn tekort aan kennis liggen.
Daarnaast ben ik ook (een niet erg actief) beheerder van een pagina. Meestal gebruiken we dit om een evenement aan te kondigen. Tegenwoordig moet elke organisatie een facebookpagina hebben. Als je geen pagina hebt, besta je als het ware niet. Het is een onmisbare visitekaart. Het is me opgevallen dat je mits een kleine investering in een pagina, je veel reacties kan krijgen. Zeker als de pagina levend is.
Zelf surf ik eerder zelden gericht naar pagina´s van organisaties of bibliotheken. Meestal ben ik op zoek naar informatie (openingsuren en dergelijke) en dan vind ik de berichten op het prikbord of andere zaken daarrond te afleidend.
Ik ben wel dankbaar voor de uitnodigingen voor allerlei activiteiten, verzonden via fb, die meestal aansluiten bij mijn interesses. Wanneer ik deze ervaring doortrek zie ik hierin de mogelijkheden voor fb voor de organisatie of bibliotheek. Vooral het aankondigen van activiteiten en evenementen. Super handig is dat je kan zien welke vrienden er niet, wel of misschien aanwezig zullen zijn. Twijfelaars worden zo soms over de streep getrokken waardoor je meer bezoekers aantrekt.
De link van de facebook inspiratiegids zit in mijn delicious, moet ik nog eens uitpluizen, wie weet onderschat ik dit nog schromelijk!
Karen
vrijdag 18 januari 2013
Delicious
Hi iedereen,
Wat ik hoopte te vinden met deze cursus heb ik nu al met delicious gevonden! Dat is nu echt eens iets waar ik behoefte aan had. Ik zit altijd te sukkelen met mijn bookmarks, vooral omdat ik op 3 computers werk en dat functioneert dan nog eens anders met de verschillende webbrowsers.
Het is een fantastisch tool voor classificatienerds (zoals ik). Het is leuk dat je er een eigen logica kan inbrengen met de tags.
In het begin was het even sukkelen. Ik heb ingelogd via facebook, en toen kreeg ik bericht om een knop in de taakbalk te slepen, maar dat is dus niet gelukt. Dat moet ik nog even uitzoeken. Ook moest ik een andere taakbalk wegkrijgen die in de weg stond, maar dat bleek gemakkelijk.
Qua mogelijkheden voor mezelf`= eindeloos. Ik heb een zeer breed interesseveld. Zoek momenteel veel op over vacatures, babyspullen, tuinarchitectuur, recepten, maar ook voor mijn werk houd ik verschillende dingen bij. Uiteraard is het zeer interessant om andere mensen te volgen met de tags: voor bepaalde onderwerpen moet je minder tijd opofferen in het zoeken op het web. Ook vind je misschien dingen die je zelf niet meteen kunt traceren. Nadeel is dat je hier weer in kunt overdrijven zodat je weer overladen word. Best dus maar enkele volgen die zoveel mogelijk aansluiten bij je behoeften, denk ik.
In de bibwereld weet ik niet of het extra kan toevoegen, buiten dat professionelen elkaar kunnen volgen. Wat dat betreft hoort deze applicatie thuis in het lijstje met o.a. Linkedin.
Ik denk dat je uiteindelijk vaak bij dezelfde links terechtkomt, dus de opties zijn niet eindeloos. Tenzij je er weer meer tijd in investeert.
Pinterest is visueel heel aantrekkelijk, en vooral leuk om te grasduinen. Voor de bibliotheek zie ik hier meer mogelijkheden. De bibliotheken van Halle en Balen zijn heel leuke voorbeelden. Het feit dat boeken aan mensen gelinkt worden geeft het iets persoonlijk, en daar zijn mensen steeds naar op zoek. Ook kan je verder werken op de eindeloze thema´s waar mensen naar op zoek zijn in de bibliotheek, zoals bijvoorbeeld de week van de smaak.
Voor de geïnteresseerden hier mijn Delicious link
https://delicious.com/karenin
Groeten,
Karen
Wat ik hoopte te vinden met deze cursus heb ik nu al met delicious gevonden! Dat is nu echt eens iets waar ik behoefte aan had. Ik zit altijd te sukkelen met mijn bookmarks, vooral omdat ik op 3 computers werk en dat functioneert dan nog eens anders met de verschillende webbrowsers.
Het is een fantastisch tool voor classificatienerds (zoals ik). Het is leuk dat je er een eigen logica kan inbrengen met de tags.
In het begin was het even sukkelen. Ik heb ingelogd via facebook, en toen kreeg ik bericht om een knop in de taakbalk te slepen, maar dat is dus niet gelukt. Dat moet ik nog even uitzoeken. Ook moest ik een andere taakbalk wegkrijgen die in de weg stond, maar dat bleek gemakkelijk.
Qua mogelijkheden voor mezelf`= eindeloos. Ik heb een zeer breed interesseveld. Zoek momenteel veel op over vacatures, babyspullen, tuinarchitectuur, recepten, maar ook voor mijn werk houd ik verschillende dingen bij. Uiteraard is het zeer interessant om andere mensen te volgen met de tags: voor bepaalde onderwerpen moet je minder tijd opofferen in het zoeken op het web. Ook vind je misschien dingen die je zelf niet meteen kunt traceren. Nadeel is dat je hier weer in kunt overdrijven zodat je weer overladen word. Best dus maar enkele volgen die zoveel mogelijk aansluiten bij je behoeften, denk ik.
In de bibwereld weet ik niet of het extra kan toevoegen, buiten dat professionelen elkaar kunnen volgen. Wat dat betreft hoort deze applicatie thuis in het lijstje met o.a. Linkedin.
Ik denk dat je uiteindelijk vaak bij dezelfde links terechtkomt, dus de opties zijn niet eindeloos. Tenzij je er weer meer tijd in investeert.
Pinterest is visueel heel aantrekkelijk, en vooral leuk om te grasduinen. Voor de bibliotheek zie ik hier meer mogelijkheden. De bibliotheken van Halle en Balen zijn heel leuke voorbeelden. Het feit dat boeken aan mensen gelinkt worden geeft het iets persoonlijk, en daar zijn mensen steeds naar op zoek. Ook kan je verder werken op de eindeloze thema´s waar mensen naar op zoek zijn in de bibliotheek, zoals bijvoorbeeld de week van de smaak.
Voor de geïnteresseerden hier mijn Delicious link
https://delicious.com/karenin
Groeten,
Karen
woensdag 16 januari 2013
Flickr 3 final
Hi iedereen,
Ik ben wel een van de laatste of de laatste van de huidige 23 dingers die hierover blogt. Ik ben het eens met de over het algemeen positieve reacties van jullie tegenover Flickr. Samengevat is het een leuke tool met veel mogelijkheden en soms had ik een wow effect, bijvoorbeeld met de mashups. Het is een beetje hocus pocus!
Aan de andere kant, en dat is de schuld van de bibschool, meer bepaald het vak digitale archivering, sta ik sceptisch over persoonlijke dingen in iemand anders beheer te geven. Ik verkies liever enkele backups dan Flickr als een backup te zien. Wie zegt dat Flickr blijft wat het is? Het gaat wel over mijn herinneringen en foto´s, dus ik wil er zelf voor zorgen.
Als het gaat over persoonlijke foto´s heb ik ook meer de neiging om facebook te gebruiken. Je hebt er gewoon snellere feedback, want je ziet bijvoorbeeld wie er online is wanneer de foto geplaatst wordt.
Wat betreft de specifieke vragen van Eva:
Ik werk niet in een bibliotheek, dus ik ben niet zo getraind in activiteiten of promoties verzinnen. Wat ik niet meer zo origineel vind is het tonen van foto´s van evenementen die in de bib hebben plaatsgevonden of die plaatsvinden. Ik vind het meestal enkel interessant wanneer ik zelf aanwezig ben geweest, en ik vermoed dat het bij anderen ook zo gaat. Ik zou daarom meer toekomstgericht denken of met het huidige bezig zijn. Het idee van Tine bijvoorbeeld in verband met het tonen van aanwinsten had ik zelf ook.
Daarnaast denk ik meer in de richting van acties waarbij de bibliotheekbezoekers zelf eigen foto´s toevoegen. Wedstrijden bijvoorbeeld, waar we ook voorbeelden van gezien hebben. ´Maak een foto van uw eigen bib, koffietafel, nachtkastje of waar je het liefst leest´. Een enquete in foto-vorm misschien? De bibliotheekgebruikers in grappige groepen onderverdelen en foto-opdrachten maken. Ik krijg ineens veel ideeën voor het vak doelgroepenwerking, bedankt!
In verband met de image generators en foto editors. Ik denk dat het evident is dat je dit kunt gebruiken voor eigen promotiemateriaal, maar ik vind de mogelijkheden op Flickr misschien nog wat te beperkt. In plaats van Aviary kan je ook gratis software downloaden met veel meer opties, zelf vind ik gimp zeer goed. Welke applicaties je ook gebruikt, je moet altijd oefenen om een mooi resultaat te krijgen. Er is toch een verschil tussen middelmatig en goed. Dus iedereen krijgt toegang tot alle mogelijkheden, maar je moet toch nog steeds kennis, geduld en creativiteit hebben.
Karen
Ik ben wel een van de laatste of de laatste van de huidige 23 dingers die hierover blogt. Ik ben het eens met de over het algemeen positieve reacties van jullie tegenover Flickr. Samengevat is het een leuke tool met veel mogelijkheden en soms had ik een wow effect, bijvoorbeeld met de mashups. Het is een beetje hocus pocus!
Aan de andere kant, en dat is de schuld van de bibschool, meer bepaald het vak digitale archivering, sta ik sceptisch over persoonlijke dingen in iemand anders beheer te geven. Ik verkies liever enkele backups dan Flickr als een backup te zien. Wie zegt dat Flickr blijft wat het is? Het gaat wel over mijn herinneringen en foto´s, dus ik wil er zelf voor zorgen.
Als het gaat over persoonlijke foto´s heb ik ook meer de neiging om facebook te gebruiken. Je hebt er gewoon snellere feedback, want je ziet bijvoorbeeld wie er online is wanneer de foto geplaatst wordt.
Wat betreft de specifieke vragen van Eva:
Ik werk niet in een bibliotheek, dus ik ben niet zo getraind in activiteiten of promoties verzinnen. Wat ik niet meer zo origineel vind is het tonen van foto´s van evenementen die in de bib hebben plaatsgevonden of die plaatsvinden. Ik vind het meestal enkel interessant wanneer ik zelf aanwezig ben geweest, en ik vermoed dat het bij anderen ook zo gaat. Ik zou daarom meer toekomstgericht denken of met het huidige bezig zijn. Het idee van Tine bijvoorbeeld in verband met het tonen van aanwinsten had ik zelf ook.
Daarnaast denk ik meer in de richting van acties waarbij de bibliotheekbezoekers zelf eigen foto´s toevoegen. Wedstrijden bijvoorbeeld, waar we ook voorbeelden van gezien hebben. ´Maak een foto van uw eigen bib, koffietafel, nachtkastje of waar je het liefst leest´. Een enquete in foto-vorm misschien? De bibliotheekgebruikers in grappige groepen onderverdelen en foto-opdrachten maken. Ik krijg ineens veel ideeën voor het vak doelgroepenwerking, bedankt!
In verband met de image generators en foto editors. Ik denk dat het evident is dat je dit kunt gebruiken voor eigen promotiemateriaal, maar ik vind de mogelijkheden op Flickr misschien nog wat te beperkt. In plaats van Aviary kan je ook gratis software downloaden met veel meer opties, zelf vind ik gimp zeer goed. Welke applicaties je ook gebruikt, je moet altijd oefenen om een mooi resultaat te krijgen. Er is toch een verschil tussen middelmatig en goed. Dus iedereen krijgt toegang tot alle mogelijkheden, maar je moet toch nog steeds kennis, geduld en creativiteit hebben.
Karen
Flickr 2
Dan was ik nog de link vergeten naar mijn photostream
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/
Mijn afbeeldingen had ik ook deze manier gelinkt maar het kan blijkbaar anders:
doeii
Karen
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/
Mijn afbeeldingen had ik ook deze manier gelinkt maar het kan blijkbaar anders:
doeii
Karen
Flickrrrrr
Hi collega 's,
Opdracht: maak foto´s van de bib. Ok, enkele van onze persoonlijke kast/bibliotheek dan.
Het leuke daaraan is dat het altijd spannend is om te zien wat mensen lezen. En op de foto's kan je ook onze persoonlijke classificatieregels ontdekken: schikken per kleur! Dat had ik als tip van een architect ontdekt.
We waren namelijk allang aan het nadenken over hoe de boeken te ordenen: op grootte, per onderwerp? Maar het gaf altijd zon rommelige indruk in onze woonkamer. Mijn schoonzus heeft zelfs eens stiekem alle ruggen op een lijn gezet met het kastuiteinde omdat ze dat 'mooier vond staan '. Maar dat haat ik dus!
En toen kwam de verlossende tip. Zet ze op kleur? Hoe oppervlakkig, maar het werkt! Onze living geeft een veel rustigere indruk. Het nadeel is je moet je boeken goed kennen om ze terug te vinden. Het voordeel is dat je ze dan ook leert kennen. En we spelen altijd wedstrijdje wie het het eerst vindt.
Hier dus een voorbeeld:
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/8385800453/in/photostream/
En een tweede:
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/8386901984/in/photostream/
Doeii
Karen
Opdracht: maak foto´s van de bib. Ok, enkele van onze persoonlijke kast/bibliotheek dan.
Het leuke daaraan is dat het altijd spannend is om te zien wat mensen lezen. En op de foto's kan je ook onze persoonlijke classificatieregels ontdekken: schikken per kleur! Dat had ik als tip van een architect ontdekt.
We waren namelijk allang aan het nadenken over hoe de boeken te ordenen: op grootte, per onderwerp? Maar het gaf altijd zon rommelige indruk in onze woonkamer. Mijn schoonzus heeft zelfs eens stiekem alle ruggen op een lijn gezet met het kastuiteinde omdat ze dat 'mooier vond staan '. Maar dat haat ik dus!
En toen kwam de verlossende tip. Zet ze op kleur? Hoe oppervlakkig, maar het werkt! Onze living geeft een veel rustigere indruk. Het nadeel is je moet je boeken goed kennen om ze terug te vinden. Het voordeel is dat je ze dan ook leert kennen. En we spelen altijd wedstrijdje wie het het eerst vindt.
Hier dus een voorbeeld:
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/8385800453/in/photostream/
En een tweede:
http://www.flickr.com/photos/29362992@N03/8386901984/in/photostream/
Doeii
Karen
Abonneren op:
Posts (Atom)